معنی مشک فروش در لغت نامه دهخدا

آنکه مشک میفروشد. (ناظم الاطباء). فروشندۀ مشک. که شغلش مشک فروشی و مشک فشانی و عطرآگین ساختن است:، نسترن مشکبوی، مشک فروش آمده ست، سیمش در گردن است، مشکش در آستین.، منوچهری.، وآن نسترن چو مشکفروش معاینه ست، در کاسۀ بلور کند عنبرین خمیر.، منوچهری.، - مشک فروش از قفا، مشک فشان از قفا. (انجمن آرا پیرایش اول). رجوع به ترکیب ’مشک فشان از فقاع’ شود.،، کنایه از خوش خلق و مهربان و خوشخو. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به مادۀ بعد و ترکیب ’مشک فشان از فقاع’ شود

معنی مشک فروش در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که شغلش فروختن مشک است، خوش خلق مهربان خوشخو

معنی مشک فروش - جستجوی لغت در جدول جو

مشک فروش(خوَشْ / خُشْ خوا / خا)

لغت نامه دهخدا

مشک فروش

فرهنگ لغت هوشیار

می فروش

باده فروش، شراب فروش

فرهنگ فارسی عمید

مرکب فروش

(خوا/ خا گُ)

مرکب فروشنده. آنکه دودۀ مرکب فروشد. که حرفۀ او فروختن دودۀ مرکب است

لغت نامه دهخدا

مال فروش

(خُ نَ)

مال فروشنده. آنکه مال و متاع فروشد، کسی که چارپایان را فروشد. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به مال شود

لغت نامه دهخدا

می فروش

(دُ رُ)

می فروشنده. شرابی. نبّاذ. باده فروش. شراب فروش. خمرفروش. (یادداشت مؤلف). باده فروش. (آنندراج). جدّاد. تاجر. دهقان. (منتهی الارب). خمار. (منتهی الارب) (دهار). سبّاء. (منتهی الارب) :
می فروش اندر خرابات ایمن است امروز و من
پیش محراب اندرم با بیم و ترس و با هرب.
ناصرخسرو.
مصحفی در بر حمایل داشتم
می فروشی از دکان بیرون فتاد.
خاقانی.
چو می در سفالینۀ می فروش
ز ریحان و ریحانی آمد به جوش.
نظامی.
ساقی اگر باده ازین خم دهد
خرقۀ صوفی ببرد می فروش.
سعدی.
تسبیح و خرقه لذت مستی نبخشدت
همت دراین عمل طلب از می فروش کن.
حافظ.
دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
کز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش.
حافظ.
قراری کرده ام با می فروشان
که روز غم بجز ساغر نگیرم.
حافظ.
- امثال:
غم که پیر عقل تدبیرش به مردن می کند
می فروشش چاره در یک آب خوردن می کند.
؟ (از امثال وحکم دهخدا).
، می گون. سرخ:
مهش مشکسای و شکر می فروش
دو نرگس کمانکش دو گل درعپوش.
اسدی (گرشاسب نامه)

می فروشنده. شرابی. نَبّاذ. باده فروش. شراب فروش. خمرفروش. (یادداشت مؤلف). باده فروش. (آنندراج). جَدّاد. تاجر. دهقان. (منتهی الارب). خمار. (منتهی الارب) (دهار). سَبّاء. (منتهی الارب) :
می فروش اندر خرابات ایمن است امروز و من
پیش محراب اندرم با بیم و ترس و با هرب.
ناصرخسرو.
مصحفی در بر حمایل داشتم
می فروشی از دکان بیرون فتاد.
خاقانی.
چو می در سفالینۀ می فروش
ز ریحان و ریحانی آمد به جوش.
نظامی.
ساقی اگر باده ازین خم دهد
خرقۀ صوفی ببرد می فروش.
سعدی.
تسبیح و خرقه لذت مستی نبخشدت
همت دراین عمل طلب از می فروش کن.
حافظ.
دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
کز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش.
حافظ.
قراری کرده ام با می فروشان
که روز غم بجز ساغر نگیرم.
حافظ.
- امثال:
غم که پیر عقل تدبیرش به مردن می کند
می فروشش چاره در یک آب خوردن می کند.
؟ (از امثال وحکم دهخدا).
، می گون. سرخ:
مهش مشکسای و شکر می فروش
دو نرگس کمانکش دو گل درعپوش.
اسدی (گرشاسب نامه)

لغت نامه دهخدا

مشک فروشان

(مُ / مِ فُ)

معروف است. (برهان) (آنندراج). جمع واژۀ مشک فروش، یعنی فروشندۀ مشک. (حاشیۀ برهان چ معین). جمع واژۀ مشک فروش. (ناظم الاطباء). فروشندگان مشک:
ناف شب از مشک فروشان اوست
ماه نو از حلقه به گوشان اوست.
نظامی (گنجینۀ گنجوی چ وحید چ 2 ص 354).
و رجوع به مادۀ قبل شود.
، کنایه از خوش خویان است. (انجمن آرا) (مجموعۀمترادفات ص 151). کنایه از مردم خلیق و مهربان و خوشخوی. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

معروف است. (برهان) (آنندراج). جَمعِ واژۀ مشک فروش، یعنی فروشندۀ مشک. (حاشیۀ برهان چ معین). جَمعِ واژۀ مشک فروش. (ناظم الاطباء). فروشندگان مشک:
ناف شب از مشک فروشان اوست
ماه نو از حلقه به گوشان اوست.
نظامی (گنجینۀ گنجوی چ وحید چ 2 ص 354).
و رجوع به مادۀ قبل شود.
، کنایه از خوش خویان است. (انجمن آرا) (مجموعۀمترادفات ص 151). کنایه از مردم خلیق و مهربان و خوشخوی. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شکرفروش

(اِ کَ تَ / تِ بَ)

تاجر و فروشندۀ شکر. (ناظم الاطباء). آنکه شکر فروشد. که به فروش شکر پردازد:
پیرایه گر پرندپوشان
سرمایه ده شکرفروشان.
نظامی.
اگر نصیب نبخشی نظر دریغ مدار
شکرفروش چنین ظلم بر مگس نکند.
سعدی.
شکّرفروش مصری دیگر شکر نیارد.
سعدی.
شکّرفروش مصری حال مگس چه داند
این دست شوق بر سر وآن آستین فشانان.
سعدی.
شکرفروش که عمرش دراز باد چرا
تفقدی نکند طوطی شکرخا را.
حافظ.
، معشوق. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین)